Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Περιμένοντας τό Ντρίιιιινννν

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2008

Νωρίτερα έβαλα καί άκουσα μέ μεγάλη συναισθηματική όρεξη παλιές ελληνικές ερωτικές μελωδίες καί τραγούδια.
Επειτα ξαναενεργοποίησα, μετά από πάρα πολύ καιρό, τό κινητό μου τηλέφωνο καί αυτή τήν ώρα συνεχίζω νά ακούω μέ τήν ίδια όρεξη αυτά τά υπέροχα μουσικά θέματα μέχρι τή στιγμή πού θά αρχίσει τό ωραιότερο μέ τόν τίτλο «Ντρίιιιιννν».
Είναι μιά απαραίτητη μουσική βοήθεια καί συνταγή γιά νά πάω λίγο πιό εύκολα πίσω στόν χρόνο έτσι ώστε νά συνδέσω τό τότε μέ τό τώρα καί ή οποία συνήθως πετυχαίνει. Στή συνέχεια, διακριτικά λίγο, άρωμα στόν χώρο μου καί αναμονή.  
Εντυπωσιακό, τελικά, αυτό ή αυτά πού μπορεί νά κάνει ή υπόσχεση μιάς γυναίκας ακόμα καί σέ έναν παραιτημένο από τή ζωή άντρα !!!  
Αυτά, άλλωστε, είναι τά άληθινά θαύματα ! Ολα τά άλλα είναι...χάβματα.
Είναι μιά κατάσταση πού ανεξαρτήτως τής έκβασης καί τού τελικού αποτελέσματός της, εγώ σάν αντρας, ακόμα καί παραιτημένος από τή ζωή, τήν απολαμβάνω, ακόμα κι’άν πρόκειται μόνο γιά τήν ένταση πού μπορεί νά μού προκαλεί ή αναμονή ενός υποσχεθέντος τηλεφωνήματος από μιά τριανταφυλλένια γυναίκα.
Μεγάλοι χαμένοι όλοι όσοι δέν υπέστησαν ποτέ στή ζωή τους, έστω ακόμα καί μιά τέτοιου είδους αδύναμη σέ ένταση αναμονή, ένα οποιοδήποτε, τέλος πάντων, μικρό ή μεγαλύτερο βασανιστήριο πού νά εκπηγάζει από τήν απόλυτα φυσική ιδιότητα καί τόν απόλυτα φυσιολογικό ρόλο τού θηλυκού πλάσματος, ή αλλιώς... αυτού τού πανέμορφου ρόδου μέ τ’αγκάθια !
Τί κρίμα όμως γιά όσα ρόδα δέν ένιωσαν ποτέ τήν γλυκιά αγωνία τού αρσενικού χεριού νά τά πλησιάζει γιά νά τό ματώσουν, αλλά καί πόσο πιό κρίμα γιά πολλά πανέμορφα ρόδα πού κάποιοι σκέτοι αντρες απλώς... τά βόσκησαν καί στή συνέχεια τά αφόδευσαν.  
Η αρσενική ιδιότητα, άλλωστε, κατοχυρώνεται ακριβώς τή στιγμή πού τό πλάσμα δέχεται τόν πρώτο βασανισμό του από τό θηλυκό. Τήν ώρα δηλαδή πού τρυπιέται γιά πρώτη φορά στή ζωή του καί πλημμυρίζει από εκείνες τίς πολύχρωμες ερωτικές ουσίες πού τό πονούν ηδονικά γιά νά τό κάνουν καί άντρα !
Πάντως, άλλο ή λέξη «Θηλυκο» καί άλλο ή λέξη «Γυναίκα», όπως καί άλλο ή λέξη «Αρσενικό» καί άλλο ή λέξη «Αντρας».
Φαντάζεσαι, δηλαδή, νά αποδειχθεί αυτό πού κάποτε είχα υποπτευθεί, ότι δηλαδή αυτή πού περιμένω νά μού τηλεφωνήσει, εξακολουθεί νά είναι πρώτα Θηλυκό καί μετά Γυναίκα ;
Θά είναι ό τέλειος συνδυασμός ! Κάτι σάν τήν αριθμητική αρμονία τού... «1-2-3-4...» !
Είναι αυτό πού κατά τή δική μου αντίληψη λέει ότι μπορεί τό «21» νά είναι μεγαλύτερο τού «12», αλλά ότι τό «12» είναι αρμονικότερο καί άρα ωραιότερο καί σημαντικότερο τού «21» μέσα στό αριθμητικό, αλλά καί μέσα στό συναισθηματικό καί πνευματικό σύμπαν κι’εγώ είμαι ένας θαυμαστής τής αρμονίας τού σύμπαντος γενικότερα.
Ακόμα καί τής αρμονίας τού συμπαντικού χάους, όσο καί άν αυτό τό τελευταίο μπορεί νά ακούγεται αντιφατικό έως τρελό.

Αυτά, λοιπον, μέχρι νά ακουσθεί τό «Ντρίιιιιινννν» τού τηλεφώνου μου ή τό «Ντρίιιινννν» τού...σχολάσματός μου.  

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Νεανική διαίσθηση ή παραίσθηση ;

                                                             ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΒΑΣΗ « ΓΗ »

                                                             Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 1981


ΜΗΠΩΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ;

ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΑ ΟΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΠΟΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΣΚΟΡΠΟΥΝ ;

Είναι ή περίοδος, ή εποχή, πού αυτά πού βλέπω γύρω μου θέλω να τά κάνω τραγούδι και μουσική αλλά αυτά γίνονται κλάμα πού μέ πνίγει.
Σε μια προσπάθεια λοιπόν να εξωτερικεύσω τον εσωτερικό μου κόσμο με τά ανθρώπινα εργαλεία πού είναι οί λέξεις και το σχέδιο, μού δημιουργήθηκε ή ιδέα της «Εγκεφαλικής Βάσης». Θα ήθελα μια βάση πού…
Μια βάση πού θα μαζέψει όλα τά ονόματα και θα τά κάνει ένα.
Μια βάση πού θα μαζέψει όλες τις ιδέες και γνώσεις και θα τις κάνει πράξεις.
Μια βάση πού θα είναι κάτι άπ’ τον καθένα μας.
Μια βάση πού θα της δίνουμε για να μας δίνει, αρκεί μόνο να σκεπτόμαστε κάποια στιγμή της ημέρας στο ιδιαίτερο «εσωτερικό» δωμάτιό μας.

Χτισμένη ανάμεσα σε ψηλά βουνά. Ένα σύγχρονο κτίριο με έμβλημά του την «Εγκεφαλική Γή» πλαισιομένο με όλες τις σοφές φράσεις πού ειπώθηκαν κατά καιρούς.
Τά υπόλοιπα θα είναι θέμα αρχιτεκτονικής και ηλεκτρονικής.

Θα είναι ή εποχή πού ή Γή θα μαζέψει το διασκορπισμένο μυαλό της και θα πάψει να είναι ακυβέρνητο καράβι στο πέλαγος του διαστήματος.
Θα είναι ή εποχή πού τά διασκορπισμένα κύτταρα του εγκεφάλου της θα αυτοαναγνωρισθούν, θα αυτοπροσδιοριστούν και βεβαίως θά καταλάβουν το ρόλο της υπάρξεώς τους.
Θα είναι ή εποχή πού ό άνθρωπος «κύτταρο» θα θέλει να πεθαίνει όταν θα γερνά, επειδή θα έχει καταλάβει το νόημα της γεννήσεως και του θανάτου.

Μά δεν καταλαβαίνει κανείς, επιτέλους, ότι οί διάφορες γλώσσες πού μιλιούνται στον κόσμο δεν είναι έργο των ανθρώπων ;
Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό είναι αποτέλεσμα κάποιου όπλου ; Κάποιου όπλου πού χτύπησε τον Εγκέφαλο Γή και διαχώρισε τά κύτταρά του, κάνοντάς τον σκέτη Γή και φυσικά ακυβέρνητη ;
Δεν καταλαβαίνει κανείς, τέλος πάντων, ότι είμαστε οί νικημένοι απόγονοι κάποιου πολέμου στο μακρινό παρελθόν ;
Δεν νιώθει κανείς την ανάγκη της ανασύστασης, της επανασύνδεσης, της επανασυναρμολόγησης ;