Τό λάθος

Αν και κατεψυγμένο, μοιάζει ολόφρεσκο !

Στους κοίλους και στους κυρτούς καθρέφτες της πολυεδρικής επιφάνειας τού ασταθούς χαρακτήρα της και της περιστρεφόμενης προσωπικότητάς της, έκανα το λάθος να κοιταχτώ για να δώ, να κρίνω και γιατί όχι, να βελτιώσω τον εαυτό μου.

Φυσικά, το πρώτο πού ένιωσα και διαπίστωσα με τρόμο, ήταν ότι εγώ και ό έρωτάς μου για κείνη είχαμε γίνει χίλια διασκορπισμένα και παραμορφωμένα κομμάτια !

Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μ’ένιωθα ολόκληρο μα μ’έβλεπα διαλυμένο.

Η συναισθηματική ναυτία είναι μια φριχτή εμπειρία !

Άρχισα τότε δίπλα της μια αγωνιώδη αυτοψηλάφηση όλων των ιδιοτήτων μου και των λειτουργιών μου και ή με κάθε τρόπο επιβεβαίωση της ακεραιότητάς τους, έγινε ανάγκη ζωτικής σημασίας. Έπρεπε πάση θυσία να ισορροπήσω.

Η αγωνιώδης αυτοψηλάφηση έγινε τρόπος ζωής και αυτοσκοπός.  Αποτέλεσμα ;

Όταν κάποια μέρα, μετά από χρόνια, βρέθηκα όρθιος και σταθερός μπροστά σε κάποιον κανονικό καθρέφτη, τότε...τότε με είδα ολόκληρο μα μ’ένιωθα διαλυμένο !

Νά ήταν όμως καί δικός μου.