Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 1981
ΜΗΠΩΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ;
ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΑ ΟΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΠΟΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΣΚΟΡΠΟΥΝ ;
Είναι ή περίοδος, ή εποχή, πού αυτά πού βλέπω γύρω μου θέλω να τά κάνω τραγούδι και μουσική αλλά αυτά γίνονται κλάμα πού μέ πνίγει.
Σε μια προσπάθεια λοιπόν να εξωτερικεύσω τον εσωτερικό μου κόσμο με τά ανθρώπινα εργαλεία πού είναι οί λέξεις και το σχέδιο, μού δημιουργήθηκε ή ιδέα της «Εγκεφαλικής Βάσης». Θα ήθελα μια βάση πού…
Μια βάση πού θα μαζέψει όλα τά ονόματα και θα τά κάνει ένα.
Μια βάση πού θα μαζέψει όλες τις ιδέες και γνώσεις και θα τις κάνει πράξεις.
Μια βάση πού θα είναι κάτι άπ’ τον καθένα μας.
Μια βάση πού θα της δίνουμε για να μας δίνει, αρκεί μόνο να σκεπτόμαστε κάποια στιγμή της ημέρας στο ιδιαίτερο «εσωτερικό» δωμάτιό μας.
Χτισμένη ανάμεσα σε ψηλά βουνά. Ένα σύγχρονο κτίριο με έμβλημά του την «Εγκεφαλική Γή» πλαισιομένο με όλες τις σοφές φράσεις πού ειπώθηκαν κατά καιρούς.
Τά υπόλοιπα θα είναι θέμα αρχιτεκτονικής και ηλεκτρονικής.
Θα είναι ή εποχή πού ή Γή θα μαζέψει το διασκορπισμένο μυαλό της και θα πάψει να είναι ακυβέρνητο καράβι στο πέλαγος του διαστήματος.
Θα είναι ή εποχή πού τά διασκορπισμένα κύτταρα του εγκεφάλου της θα αυτοαναγνωρισθούν, θα αυτοπροσδιοριστούν και βεβαίως θά καταλάβουν το ρόλο της υπάρξεώς τους.
Θα είναι ή εποχή πού ό άνθρωπος «κύτταρο» θα θέλει να πεθαίνει όταν θα γερνά, επειδή θα έχει καταλάβει το νόημα της γεννήσεως και του θανάτου.
Μά δεν καταλαβαίνει κανείς, επιτέλους, ότι οί διάφορες γλώσσες πού μιλιούνται στον κόσμο δεν είναι έργο των ανθρώπων ;
Δεν καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό είναι αποτέλεσμα κάποιου όπλου ; Κάποιου όπλου πού χτύπησε τον Εγκέφαλο Γή και διαχώρισε τά κύτταρά του, κάνοντάς τον σκέτη Γή και φυσικά ακυβέρνητη ;
Δεν καταλαβαίνει κανείς, τέλος πάντων, ότι είμαστε οί νικημένοι απόγονοι κάποιου πολέμου στο μακρινό παρελθόν ;
Δεν νιώθει κανείς την ανάγκη της ανασύστασης, της επανασύνδεσης, της επανασυναρμολόγησης ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου