Γιά νά τακτοποιήσω τά διασκορπισμένα μέσα στίς σελίδες τών
αναμνήσεών μου, πολύχρωμα θρύψαλα εκείνης τής αγάπης πού έσπασε, είναι
αδύνατον.
Αν πάλι προσπαθήσω νά τά συγκεντρώσω βιαστικά καί επιπόλαια,
προκειμένου νά σού τήν περιγράψω, τότε τό μόνο πού μπορεί νά καταφέρω τελικά,
θά είναι νά μπερδέψω τά όμορφα μέ τά άσχημα καί νά σέ φέρω έτσι μπροστά σέ μιά
μαύρη διαπίστωση.
Λέω λοιπόν νά τ’αφήσω σκορπισμένα όπως είναι, επειδή έτσι
έχουν μιά δική τους, μιά διαφορετική καί πρωτότυπη ομορφιά.
Τουλάχιστον μέχρι νά τά ξεθωριάσει ό χρόνος.