14789

Θά μπορούσε μήπως μιά σκέψη νά συμβολισθεί μ’έναν αριθμό;
Θά μπορούσε, γιά παράδειγμα δηλαδή, ό αριθμός« 14789 » νά συμβολίζει καί ν’αποτελεί μιά σκέψη ή οποία θά είναι αποτέλεσμα μιάς ή περισσοτέρων αριθμητικών πράξεων σκέψης;
Μιά σκέψη πού νά συντίθεται από τήν σκέψη «Ενα – 1», τήν σκέψη «Τέσσερα – 4», τήν (7), τήν (8) καί τήν (9) ;
Μού φαίνεται πώς είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο θέμα αυτό.
Μήπως κάτι αντίστοιχο τού «Ενα – 1», υπάρχει καί μέσα στόν χώρο τών σκέψεων ;
Μήπως λοιπόν ή λέξη «Υπάρχω» καί ή μονοσήμαντη, αλλά καί απόλυτη έννοιά της μέσα στό χώρο τών σκέψεων αντιστοιχεί καί συμβολίζεται μέ τό νούμερο «1» κι’αυτό επειδή μέ τόν εαυτό της δέν πολλαπλασιάζεται καί δέν διαιρείται δημιουργικά, παρά μόνο αφού πρώτα προστεθεί σ’αυτόν ;
Αν όμως είναι έτσι τά πράγματα, τότε γεννιέται ακόμα ένα ερώτημα.
Υπάρχω (1) + Υπάρχω (1), πόσο μάς κάνει καί τί μπορεί νά σημαίνει αυτό τό άθροισμα ;
Μήπως όταν αυτή ή μονοσήμαντη καί απόλυτη έννοια καί κατάσταση υπάρξει δύο φορές, μέσω μιάς αλλιώτικης, ανώτερης καί δυνατής σκέψης καί στή συνέχεια προστεθεί στόν εαυτό της, καταφέρνει τότε νά βρίσκεται μέσα σέ μιά νέα κατάσταση πού αντιστοιχεί καί συμβολίζεται μέ τό « 2 » ;
Τί θά είναι όμως αυτό τό... «2» ;
Μήπως θά είναι μιά κατάσταση σέ κάποιο άλλο επίπεδο χώρου καί χρόνου;
Μήπως θά είναι τότε πού θά έχει αρχίσει ν’αποκτά καί νά έχει αντιληπτό νόημα ή έννοια καί ή κατάσταση τής ύπαρξης, αφού θά μπορεί πλέον νά συμμετέχει σέ σκέψεις καί σέ πράξεις ή αλλιώς σέ πράξεις σκέψεων μέ στόχο ένα αδιαμφισβήτητο καί οριστικό αποτέλεσμα ;
Εάν θά συμβεί κάτι τέτοιο, τότε εκτός πολλών άλλων, πρωτίστως θά υπάρχει ή ευτυχής δυνατότητα νά μπορεί ή ύπαρξη, μέσω πράξεων σκέψης, ν’αποδεικνύει πρώτα καί πάνω απ’όλα τόν ίδιο της τόν εαυτό ! Να αυτοαποδεικνύεται, δηλαδή.
Μήπως τελικά ολόκληρο αυτό τό φαινόμενο έχει νά κάνει καί σχετίζεται απόλυτα καί αποκλειστικά μέ μιά σειρά από βασικά νούμερα σκέψης, σ’έναν ατελείωτο συνδυασμό πράξεων μεταξύ τους;
Πράξεις, τά αποτελέσματα τών οποίων θά τά φανερώνουν καί θά τ’αποδεικνύουν όλα;
Ολα, ακόμα καί τό μηδέν «0» πίσω από τό οποίο υποπτεύομαι ότι κρύβεται ή πιό σημαντική καί ολοκληρωμένη πράξη έναρξης τής ύπαρξης !
Μόνο μέσω τού μηδενός, άλλωστε, αποδεικνύεται αλλά καί δικαιολογείται ή ύπαρξη.
Μιά διαφορετική καί ανώτερη σκέψη ή οποία θ’αποδεικνύεται μέ όλες τίς πράξεις σκέψης καί ή οποία φυσικά προϋπήρξε τής ύπαρξης καί τού αριθμού της πού σέ αυτό τό χωροχρονικό 

επίπεδο είναι τό « Ενα – 1 » ; 

Κώστας Κωνστανταρίδης 

''Συλλογισμένο'' τήν Δευτέρα 12 Αυγούστου 1996