Απαγωγή

*** Αμυδρά και συγκεχυμένα ίχνη ψυχικής μνήμης, σε συνδυασμό με έντονα και πεντακάθαρα στοιχεία μιας υγιούς προσωπικότητας από την εδώ και μερικών δεκαετιών χρονική πραγματικότητα, φανερώνουν νομίζω κάποιους σοβαρής σημασίας λόγους πού δικαιολογούν την παρουσία και την ύπαρξή μου εδώ με την ανθρώπινη ιδιότητα.

Αυτό το τελευταίο μάλιστα, επιβεβαιώνεται καθημερινά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια τώρα, από τη λυσσαλέα και απροκάλυπτη μάχη πού γίνεται και δίνεται, με δεκάδες τρόπους, για την αλλοίωσή τους πού με αναγκάζουν έτσι να φαντάζομαι ότι πρόκειται περί απαγωγής μου από κάποιον άλλο κόσμο, ίσως για… «σωφρονισμό» και μετάλλαξη.

Βρίσκομαι κυριολεκτικά πεταμένος και κακοποιημένος μέσα σ’ ένα κελί μαζί με κάποιον κόσμο πού  τον συνθέτουν πλάσματα πού αδικούν και αδικούνται μ’ έναν υπερβάλλοντα ζήλο θα έλεγα, τέτοιον πού αγγίζει τα όρια της ηδονής ! Χμ... της ηδονής τού πόνου !

Μέσα σ’ ένα κόσμο γεμάτο από πλάσματα πού βίασαν και συνεχίζουν, πού παραβίασαν και συνεχίζουν, τη φύση και τη φύση τους ποικιλοτρόπως και βοηθούμενα από μια ίσως καινούρια αλλά σίγουρα ανερχόμενη κακή δύναμη, πού ξέρει να κρύβεται καλά πίσω και κάτω από την καλοφτιαγμένη κουκούλα της ευνοϊκής συγκυρίας και της καλής σύμπτωσης !

Πλάσματα πού επιμένουν, είτε από κακία και σκοπιμότητα, είτε από άγνοια, να διατηρούν και να αυτοαποκαλούνται με έναν χαρακτηρισμό και ένα όνομα πού δεν τούς ανήκει, αλλά ούτε και τα περιγράφει τώρα πια « Α ν θ ρ ω π ο ι».

Αυτό το τελευταίο, άλλωστε, εκτός όλων των άλλων είναι και ασέβεια προς τη μνήμη των... νεκρών !

Πλάσματα πού κατάφεραν να κάνουν την καλοσύνη και την ομορφιά να παρουσιάζονται με τούς χειρότερους δυνατούς τρόπους και άρα να αγνοούνται και να καταδικάζονται σε αφανισμό, ενώ αντιθέτως την κακία και την ασχήμια να περιγράφονται σαν να ήταν ή καλοσύνη και ή ομορφιά και κατά συνέπεια να θαυμάζονται μέχρι θεοποιήσεως !

Πλάσματα πού ζουν μέσα σένα ψυχικό, πνευματικό και συναισθηματικό περιβάλλον τόσο πολύ θολό και αλλοιωμένο, ώστε οι αξίες και οι έννοιες των λέξεων με τις οποίες επιμένουν να το περιγράφουν και να το χαρακτηρίζουν, τρελαίνονται και ψάχνουν να βρουν εαυτούς και αλλήλους σε μια αγωνιώδη και περιπετειώδη διαδρομή, αντίθετη από αυτή τού χρόνου. Αξίες και έννοιες οι οποίες αφού περνούν πρώτα από τούς χώρους της κοντινής θύμησης και της νοσταλγίας, χωρίς όμως να βρίσκουν κάτι σταθερό και ανθεκτικό στη χρονική οξείδωση για να ανακουφίζονται, στη συνέχεια καταφεύγουν στη φαντασία του χρονικού βάθους και τότε είναι πού το παρελθόν είναι τόσο πολύ άγνωστο όσο είναι και το μέλλον !

Ανάμεσα σε αυτά τα μεταλλαγμένα πλάσματα λοιπόν και μέσα σε αυτόν τον κόσμο βρίσκομαι να μετράω τις αντοχές και τα όρια της λύπης και της απογοήτευσής μου, με μονάδα μέτρησης το λεπτό.

Είναι τότε πού οι διαστάσεις αυτής της κόλασης περιγράφονται μόνο με μία λέξη. 

« Α π ε ι ρ ο ν » !!!

Η μοναδική επιθυμία πού καταφέρνει να επιβιώνει μέσα σε όλα αυτά ;

Είναι να βρεθεί ένας καλός Θεός πού θα με διακρίνει, θα με εκτιμήσει, θα με λυπηθεί και θα θελήσει να με προστατεύσει, παίρνοντάς με από εδώ.

Ξέρεις... δεν υπάρχει χειρότερη κόλαση από έναν κατεστραμμένο Παράδεισο και πολύ, μα πολύ, φοβάμαι ότι δεν περνάει καλός Θεός από τέτοια μέρη !