Ολοφάνερα κρυμμένοι !

Κάποτε στή...δύση.

Πάει καιρός τώρα πού θέλει να κάνουμε...έρωτα συζήτησης και με προκαλεί αφήνοντας διστακτικά, διακριτικά και θηλυκότατα να διακρίνω στο κορμί της επιθυμίας της τα μισοσκεπασμένα με τις λέξεις της απόκρυφα σημεία των συναισθημάτων της για μένα ! 

Περιμένει από εμένα να κάνω την πρώτη κίνηση. 
Όταν όμως το επιχειρώ, τότε απομακρύνεται σχεδόν πάντα, κάνοντας πώς...δέν καταλαβαίνει. 
Σταματώ και δεν επιμένω.
Είναι της νοοτροπίας μου να μην επιμένω γενικώς παρά μόνο όταν είμαι σίγουρος για κάτι και δυστυχώς δεν είμαι σίγουρος για τίποτα !

Χθες όμως δεν άντεξα στον πειρασμό και άπλωσα απαλά μερικές λέξεις μου για ν’αγγίξω το κορμί της επιθυμίας της και να χαϊδέψω τα απόκρυφα σημεία των συναισθημάτων της. 
Ήθελα επιτέλους να κάνουμε έρωτα....συζήτησης. 

Μήηη...όχι...σέ παρακαλώ, μην επιμένεις, αντέδρασε ενώ συγχρόνως αφηνόταν με προκλητική αδυναμία στην αγκαλιά των λέξεών μου. 
Λέξεις πού τύλιγαν και έσφιγγαν την επιθυμία της, τώρα πιά, προκαλώντας ανάλογες δικές της κινήσεις επάνω στη δική μου. 
Ηδη...λογοχαϊδευόμασταν με πάθος ! 

Η συζήτηση επιτέλους είχε αρχίσει και ήταν καθαρά...ερωτική και ολοφάνερα κρυμμένη !!!