Αλυτα μόνος

Υπο μίαν άλλη αντιληπτική γωνία ό υπαρξιακός μου προβληματισμός.

Κατά μία θεωρία, τά πάντα όσα συνθέτουν τά...πάντα είναι μαθηματικά !!! 
Είναι μία θεωρία τήν οποία αποδέχεται σέ μεγάλο βαθμό ή λογική μου καί κυρίως ή διαίσθησή μου. 
Κάτ’ αυτή τή λογική καί κάτ’αυτή τή διαίσθηση λοιπόν νομίζω ότι ό κάθε άνθρωπος επάνω σ’αυτόν τόν κόσμο είναι μιά μαθηματική άσκηση ή αλλιώς...ένα εν δυνάμει μαθηματικό φαινόμενο. 
Μιά μαθηματική άσκηση, ένα μαθηματικό φαινόμενο, πού ματαίως προσπαθεί νά αυτοεπιλυθεί, νά αυτοαπαντηθεί, νά αυτοαποδειχθεί, αλλά καί νά λύσει καί νά αποδείξει κάποια άλλα γύρω του.
Μιά μαθηματική άσκηση ή οποία στή προσπάθειά της νά τά κάνει όλα αυτά, παράγει αδιαλείπτως, όμως σχεδόν πάντα, αποτυχημένα υποαποτελέσματα πού τά ονομάζει «Συμπεράσματα». 
Μιά μαθηματική άσκηση ή οποία μέσα στήν αγωνία της γιά νά αυτοεπιλυθεί προσεγγίζει καί κολλάει επάνω σέ άλλες ασκήσεις επιζητώντας ουσιαστικά άπ’αυτές νά αποκομίσει  στοιχεία πού θά τή βοηθήσουν σ’αυτή της τή προσπάθεια.  
Αυτή ή διαδικασία εκτυλίσσεται καί εξελίσεται αιωρούμενη μέσα στόν χρόνο ό οποίος νομίζω ότι λειτουργεί καί περιστρέφεται σάν μιά μπάλα, μέσα στήν ελαστική μπάλα τής κάθε συνείδησης, γι’αυτό κι’εκεί μέσα...ό,τι σού τύχει. 
Ετσι, άλλωστε, δημιουργήθηκαν καί δικαιολογούνται οί έννοιες τής τύχης καί της καλής ή κακής σύμπτωσης. 
Μή μού ζητάς λοιπόν νά σού πώ κάτι γι’αυτήν τή ζωή επειδή ακόμα τήν λύνω, ακόμα τήν επεξεργάζομαι, είτε πρός μιά σωστή, είτε πρός μιά λανθασμένη κατεύθυνση καί βεβαίως παράγω αμφισβητήσιμης αξίας υποαποτελέσματα ή αλλιώς...συμπεράσματα. 
Μέ άλλα λόγια;  Εξακολουθώ νά μή μάς ξέρω ! 
Συμπέρασμα; 
Εξ ιδιότητος, παραμένω μαθηματικά άλυτος καί συμπτωματικά...μόνος.