Αγάπη μου γειά σου.
Τελικά από την ημέρα πού επέστρεψα στο τάγμα μόνο χθές και σήμερα δεν είμαι υπηρεσία.
Χθές δεν βγήκα γιατί ήταν Τρίτη καί είχαμε «Νυχτερινή». Σήμερα όμως θα βγώ και έτσι θα καταφέρουμε νά μιλήσουμε στο τηλέφωνο.
Τά νέα μου πού κάθε φορά με ρωτάς και στο τηλέφωνο είναι πάντα τά ίδια με μόνη διαφορά ότι εκτός από σκοπιές και αγγαρείες προσετέθη και το φοβερό κρύο και οί πάγοι πού διατηρούνται εδώ και μια εβδομάδα τώρα. Σήμερα παραδείγματος χάρην από το πρωί κάναμε εκπαίδευση μέσα στο κρύο πατώντας επάνω στους πάγους και στα λιωμένα χιόνια. Ετσι κοντά στα άλλα τά δύσκολα καί άσχημα προσετέθη και το φοβερό, στην κυριολεξία, κρύο.
Οσον αφορά τώρα εμένα καί στά πιό βαθιά μου. Τις τελευταίες ημέρες δεν βρίσκομαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω την αιτία. Ισως να φταίνε πολλά μαζί αλλά ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει τά πράγματα μέσα μου.
Όπως πάντα αισθάνομαι μεγάλη μοναξιά πού εύχομαι να μη την γνωρίσεις καί νά μή τήν νιώσεις ποτέ στη ζωή σου.
Είναι φοβερό να ζείς με τόσους ανθρώπους γύρω σου και κανείς μά κανείς από αυτούς να μην αξίζει, κανείς άπό αυτούς να μην έχει έστω και μέτρια αξία.
Ολοι τους είναι ακαλλιέργητοι, χωρίς ευαισθησίες, χωρίς αξίες, χωρίς ιδανικά, ακόμα καί αυτοί πού κατά τά άλλα καί θεωρητικά ανήκουν στούς μορφωμένους. Είναι τιποτένιοι.
Αραγε σέ κάτι τέτοιους θα στηρίζεται αύριο ή κοινωνία; Αυτοί θά αποτελούν τόν κορμό της ;
Αν ναι, τότε πολύ φοβάμαι ότι διανύει τις τελευταίες στιγμές της.
Αλλά άς τ’αφήσουμε αυτά. Ελπίζω να είσαι καλά και να περνάς καλά.
Εδώ όμως σ’αφήνω.
Σε φιλώ γλυκά.
Ο Κώστας σου.
Υ.Γ
Γράψε μου αν ξέρεις την διεύθυνση του Βασίλη του Γκ.....
Επίσης στείλε μου μέσα σε κάποιο γράμμα σου εκείνη την φωτογραφία πού είμαι μαζί με τον μαλάκα τον Σώτο γιατί μού τη ζητάει μέ πολύ αδιάκριτο καί ενοχλητικό τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου